رازهای بهترین کاشته‌زن جهان از زبان خودش
چطور مثل جونینیو کاشته بزنید
جونینیو به‌عنوان یکی از بهترین یا حتی بهترین کاشته‌زن فوتبال شناخته می‌شود. هافبک سابق برزیلی در طول دوران بازی‌اش 77 بار از روی ضربه ایستگاهی موفق به گلزنی شد که 44 تا از آنها با پیراهن لیون بود.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی ، ویژگی ضربات جونینیو تغییر مسیر ناگهانی توپ بود که کار دروازه‌بان حریف را بسیار سخت می‌کرد. او در مصاحبه‌ای ویدیویی با سایت روزنامه اکیپ راز این مهارت را بازگو کرده و آن را مدیون ساعات فراوان تمرین می‌داند.
جونینیو می‌گوید: «در زندگی اعتقادی به شانس ندارم. فقط به تلاش و تمرین
اعتقاد دارم. اگر کاری را دوست دارید باید از صمیم قلب برای آن تلاش کنید.
تمرین زیاد کاری میکند که در لحظات حساس بازی ذهن و بدن شما می‌داند که
باید چه کار کند.»
رمی ورکوتر، دروازه‌بان وقت لیون که همراه این برزیلی در تمرین ضربات
ایستگاهی بود، می‌گوید: «این کار برای او خیلی حساب شده بود. همیشه به
وضعیت بدنش و مسافت دورخیزش دقت می‌کرد.»
جونینیو اضافه میکند: «تکرار زیاد به من اعتماد به نفس می‌داد. با خودم
می‌گفتم اگر خیلی تمرین کنم، دلیلی ندارد موفق نشوم. وقتی در واسکودوگاما
بازی می‌کردم یک بازیکن ثابت ضربات ایستگاهی را نمی‌زد. چند بازیکن بودیم
که سن‌مان تقریبا یکی بود، به هم احترام می‌گذاشتیم و ضربات را بین خودمان
تقسیم می‌کردیم. وسط هفته که بازی نداشتیم، بعد از پایان تمرین تیم
می‌ماندیم و تا وقتی هوا روشن بود، تمرین ضربات ایستگاهی می‌کردیم. گاهی
لازم می‌شد که ما را از زمین بیرون کنند. این رویه برای من طبیعی بود. وقتی
به لیون آمدم بازیکن خاصی ضربات ایستگاهی را نمی‌زد. من وسط هفته می‌ماندم
و 30 تا 40 دقیقه این ضربات را تمرین می‌کردم.»
حاشیه های جلسه کمیته فنی پیروزی قبل از حذفی با نفت
حضور بازیکنان پرسپولیس در جلسه فنیآینده مبهم سپید رود با روانخواه بی تجربه
ابراهیمی: با روانخواه به آینده امیدواریم
ورکوتر درباره تمرینات جونینیو در لیون می‌گوید: «در شروع ضرباتش نوسان
زیادی داشت، ولی حس می‌کردیم که او این استعداد را دارد. بعد از مدت کوتاهی
دقت ضربات او بالا رفت. مثلا از 10 ضربه 8 تا در چارچوب بود و 6 تا گل
می‌شد. او فقط به این فکر می‌کرد که ضربه‌اش گل شود و در تمریناتش خیلی جدی
بود. قبل و بعد از تمرین شوخی می‌کردیم، ولی در آن دقایق همه چیز جدی بود.
انگار ما در یک مسابقه رسمی بودیم.»
