شبم تا به صبح با آهی از نوای مرغ سحر
که میگوید؛ غرق در شاعرانگی باش
خواهم نوشت از اسطوره های ایران
از صداهای ماندگار و زیبا
که روح را لبریز از نوازش میکنند
روحم را می پرورانم میان
یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
و شبانگاهی دیدن اشک مهتاب
و در عمق زیباترین نواهای شجریان
که آرامش روح مردم را میسپارد بعد خود
دست همایون و مژگان
فصل خزان رسید
ادغام شعر و غزل در آغوش باران
مثل در امیخته شدن
صدای پیر مغان با هوهوی باد ویگرکس
صبح پاییز طلوعی دارد بی نهایت زیبا
برخیز و بنگر مهربانی ابر هارا
برگ های خشکیده و نم نم باران را
تجویز کن برایم
روزی چندین بار هدفون و
صدایی لبریز از عشق و آبادی
تمام فصل های ما آواز ایران است
و اما خاص ترین ماه
مهر است.... مهر
- ۰۳/۰۸/۲۸